The Guinayangan Republic

Nang ipakilala ang boksingerong makakalaban ni Pacquiao noon, dito ako nagkaroon ng interes sa larangan ng boksing dahil sa pangalang Chololo. Sa aking sobrang katuwaan, ito ang itinawag ko sa pusang lagi naming nakikita. wala raw may-ari kaya pagalagala.

Ilang araw ang lumipas at nakasanayan ng tawaging Chololo ang pusang gala. Subalit madalas binabato dahil sa kanyang anyo.

Sino ba naman ang matutuwa sa halos iilan na lang niyang balahibo? Nakakikilabot ang sabin ng iba.
Bukod sa mabait na pusa si Chololo, may kakaiba siyang kaalaman na hindi nalalaman. Minsa'y may naghagis sa kanya sa ilog at sa pagaakalang itoy lunod na, agad niya itong iniwanan. Nagmamadali namin itong tiningnan ng aking mga kaibigan. Laking gulat namin ng makita itong naglalangoy.

Isang araw. bumuhos ang napakalakas na ulan. Halos bumaha na noon. Ng humupa na ang ulan, nagkagulo sa aming paligid sa paghahanap kay Siamye, ang pusa ng kapitbahay namin. Hangang makarating kami sa may ilog at laking gulat namin sapagkat naroon si Siamye, nakasampa sa maliit na kahoy na inaanod ng tubig samantalang si Chololo na nasa kalapit nito ay nakalutang sa tubig at wala ng buhay. Nagkatinginan kaming magkakaibigan at batid naming iisa ang mga nasa isipan.

Hanggang ngayon hindi pa rin mawala ang kuwentuhan sa nangyari kay Chololo. May naaawa, humahanga, at nanghihinayang, Sana noon pa nila naisip yon, nang nabubuhay pa siya. Siyam daw ang buhay ng pusa sabi nila. Naisip ko na lang siguro iyon na ang pang-siyan niyang buhay. Ang nauunang walo ay ng dumanas siya ng kalupitan sa mga tao na walang pagmamahal sa katulad niya.

Sana wala ng matulad sa kanya na kung kailan wala na saka nakikita ang kahalagahan.


by: Christopher Ang
from: Ang Gayang Archives June-November 2007