Whenever I visit Balinarin, (Look at the archive about this place) there is something I always do besides swimming; even the people who guard the place never notice that. I feed those little tiny schools of fish swimming on the shallow edge of the river with my dead skin cell. Yes, they eat my dead organic trash, but if the setting will going to be switch somewhere in Amazon River, I would rather not to do that, cause I’m sure the fish will be more interested in my flesh rather than my dead skin.

I read it from the internet about the health beneficial effects of this unusual feeding with my organic parts. In the outdoor pools in Turkey, tiny little fish known as "doctor fish" live and breed with one sole purpose—to feed on the dead skin of psoriasis patients, I know I have no problem with my skin, but I find it very relaxing.

The sensation is pleasant and prickling initially, like a "micro-massage." The massage feeling is gradually replaced by an all-over tingling sensation, which adds a psychological component to the treatment as it feels the healing process taking place. The tingling is caused by the scales being cleared away and the lesions being exposed to the water and sunlight. It’s like I’m having a general feeling of well-being envelops —which is particularly beneficial to get away the stress of everyday life.

The calming environment contributes to this feeling of healing. They consume only dead areas of skin, leaving healthy skin to grow and remain smooth. The outdoor location, the chirping of the bird and sounds of rolling water of the river also offer beneficial effects to me, but the main benefit comes from the doctor fish.

The fish always hungry and on the lookout for food—which in this case is me rather than plankton. They nibble away at the scales of my dry skin that have been softened by the water.

Try this whenever you have a chance to visit the resort. Just find a secluded part of the river with shallow water, where you can sit and relax with your feet submerged half of your knees. You don’t have to find the fish, they will find you.

Sa isang bahagi ng kalupaan na nasasakupan ng Gapas ay nagbukas ng lilinangin ang magbayaw na sina Florentino Butardo at Ramon Zarcilla. Nakita nila ang hangganan ng ilog sa timog hilaga ng Gapas. Ito ay pinagyaman nila at dito na nanirahan si Florentino kasama ang kanyang may bahay. Nagkaanak sila ng limang lalake, ito ay sina Felix, Pedro, Manuel, Sixto at Juana.

Ang pangalang Balinarin ay hinango ng mga sinaunang taong naninirahan dito sa salitang "balagbag na rin" sa kadahilanang ang bundok na naghahari sa lugar na nabanggit ay nakabalagbag. Nang dumami at lumaki ang papulasyon, naisipan nila na humiwalay na sa Brgy,Gapas na nakakasakop dito. Itinalaga nila si Juana Butardo bilang kauna-unahang Tinyente del Baryo.

Sa ngayon ang Baranggay Balinarin ay isang munting baranggay na pinaghahanggananan ng Brgy.Gapas at Brgy.Hinabaan. Kasama ang kalupaan nito sa mga binabaybay ng daang panlalawigan tungo sa kalapit na bayan ng Calauag. Pagsasaka at pagkokopras ang mga pangunahing ikinabubuhay ng mga mamamayan dito.

Isang dekada na ang nakakalipas ng mabuksan ang isang Resort sa ilog ng
Balinarin. Dati ng kilala ang ilog na bumabaybay sa baranggay na ito bilang paliguan at piknikan ng mga taga bayan. Tuwing tag-init at bakasyon ay dinadayo ang isang talon sa dulo ng tipas bilang paliguan. Kailangan mo pang baybayin ang tabing ilog at masusukal na gubat upang marating ang natatagong paraisong. Dahil sa layo nito sa daang panlalawigan, halos mga kabataan lamang ang nakakarating. Dito naisipan ng konseho ng baranggay na magtayo ng isang Resort na malapit na maaring marating ng sasakyan. At nag-umpisa ng makilala ang baranggay na ito hindi lang sa buong bayan ng Guinayangan kundi pati na rin sa karatig na bayan bilang isa sa pangunahing atraksyon sa turismo.




Ref: "Guinayangan Noon At Ngayon" by Mrs. Alodia F. Molines

Ang Brgy.Dancalan ay naging isang ganap na baryo nang matapos ang Pangalawang Digmaang Pandaigdig. Sakop dati nito ang Brgy.Arbismen, Brgy.Lubigan at Brgy.Dancalan Caimawan. Si G.Mariano Pedregal na tubong Batanggas ang kauna-unahang naging Tinyente del Baryo. Sinundan siya ni G.Godofredo Collado. Sumunod naman si G.Perfecto Rufo Jr. na tumagal halos ng dalawang dekada hangang sa kinamatayan na niya ang posisyon. Pinalitan siya ng kanyang anak na si G.Vicente Rufo.
Sa kasalukuyan, ang Brgy.Dancalan ay pinamumunuan ngayon ni Kapitan Bobby Arellano.
Ang Brgy.Dancalan ay nagdiriwang ng kanilang kapistahan tuwing ika-23 ng Mayo bilang alay sa patron.
Ayon sa matatanda, nang nagsipagdating ang mga dayuhan galing sa kabisayaan naghanap sila ng kahoy na gagawing bangka. Natagpuan nila sa gawing timog kanluran ng bayan ang tamang kahoy. Nagsimula silang namutol ng kahoy upang gawing mga Bangka. Wala silang mga panukat, ang gamit lamang nila ang kanilang mga kanilang mga kamay. Lahat ng mga kahoy na inilalabas dito ay “dinadangkal”. Nakasanayan na nilang tawagin ang lugar bilang Dangkalan sa kadahilanang ang mga kahoy na nagmumula dito ay kanila lamang dinadangkal .






ref. "Guinayangan Noon at Ngayon" by Mrs.Alodia F. Molines
ref. Mrs. Librada Rufo-Tan
ref. Mrs. Liwayway Pedregal-Rufo